Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 15 februari 2018

van breien, lezen, verbouwen en toetjes voor opa

Ik werkte in een heerlijk gezinnetje, lief, aardig, leuk klein huisje in klein stadje, oma die van alles haakte voor haar kleinkindjes, papa was al snel weer aan het werk, maar het lukte ook allemaal.
Wat een zaligheid.
Ik ben aan het breien, een simpeler dan simpel sjaal.
Lekker om te doen, gewoon zonder na te denken.
Door het garen met verlopende kleuren, word het toch heel aardig.
Verder las ik een boek.
Op zich niet zo bijzonder, maar dit is wel een vreemd soort boek.
Ik kon het ook niet gewoon lezen, koos een hoofdstuk uit wat wel lukte en daarna nog een en nog een.
Gekke manier van lezen, ik weet het.
Maar wat als je boek een soort huishoudgids is maar dan over dood gaan?
Als blijkt dat er nog een vorig leven was ( voor dit gezinnetje met twee dochters en een lieve man), waar ze toch nog afscheid van wil nemen?
Als er niet alleen een autopsie in omschreven word  en ( het kan nog erger) ze ook besluit om iets van zichzelf na te laten ( wat ze gelukkig later toch weg gooit) en bloedworst maakt.....


Gelukkig ook "gewonere" dingen, zoals een diepvries vol maaltijden klaarmaken, zodat ze na haar dood iets te eten hebben....
Of het stukje over waarom ze het huishouden zo belangrijk blijft vinden ( waar ik me helemaal in kon vinden).
Gek boek, en toch moet ik er af en toe nog even in teruglezen, dus het doet wel iets met je!

Stukje uit het boek:
Archie ( haar man): Hou op laat zitten, wil je?
Wat?
Dit , alles.
Al dat praktische, degelijke gelul.
Wie kan het een moer schelen of het huis aan kant is of niet?
Denk je echt dat dat belangrijk is?
Echt?

Ik staarde hem aan.
Ja, voor mij is dat belangrijk.
Je bent gek, Je bent ziek en gaat dood, en dan kom je me vertellen dat het enige waar het jou om gaat een schoon huis is?

Archie vertrekt naar zijn werk en Delia gaat haar gewone dingen doen van elke ochtend.
 .....
Archie had ongelijk.
Het ging mij niet om een schoon huis, maar om wat het symboliseerde.
Er heerste een ordelijke rust en geborgenheid in mijn huis. En dat ging niet vanzelf.
Daar had ik voor gezorgd.
Die had ik gecreëerd.
Mijn dochters verdienden alles wat een thuis hoort te zijn.
Alleen al het woord "thuis" had een diepe betekenis voor mij.
Thuis was waar je wilde zijn.
Als ik aan het werk was of ergens naar toe was geweest, verlangde ik altijd terug naar huis.

Ik kon het niet helpen-en wenste me niet te verontschuldigen- dat ik de plek waar mijn gezin leefde zo gezellig mogelijk wilde maken, en of Archie dat nu wel of niet inzag, het huis schoonmaken was daar een onderdeel van.

Er hoort nog een stukje bij over schoonmaken, wat ik heel mooi vind, maar ja ik kan wel aan het overschrijven blijven...
Disco muren, zo noemt mijn man het.
De verbouwing is nog steeds in volle gang.
Wat werken/poetsen hier in huis ook anders maakt...
De laatste dag van mijn acht daagse werkweek, had ik wacht.
Ik besloot toch maar wat te gaan doen...en stukje bij beetjes deed ik de huiskamer, de keuken en tenslotte ook nog de badkamer en de vloeren boven.
Maar goed dat ik niet opgeroepen werd, ik zou bijna te moe zijn om te werken.
De dag er na zie je er ( bijna) niks meer van.
Alle vloeren zijn weer vies en stoffig, en de meubels die ik zo netjes met een vochtig doekje afgenomen had, zijn weer klaar om er je naam in te schrijven.
Zucht..gewoon niet op letten zeggen ze hier.
Dus poets ik dagelijks het aanrecht en alles wat met eten te maken heeft, houd ik badkamer en toilet netjes en probeer niet verder te kijken.
Ze beloven met zijn allen dat we na de verbouwing een gezamenlijke grote schoonmaak houden...
Ik denk dat ik die/dat maar voor mijn verjaardag ga vragen!
Een super cadeau zou dat zijn.
Maar of dat gaat gebeuren...ik ben bang van niet.
Wegens het verbouwen ( en het ophalen van de materialen) is het vaak handig als dochterlief en haar man mee kunnen eten.
En dus komen hun lievelingsgerechten op tafel.
Hier een pasta pesto met drie kazen.
We besloten opa ook te vragen om mee te komen eten.
Hij heeft pas een kleine operatie gehad en is sindsdien in een mineurstemming.
Vreemd want het gaat goed met hem, hij gaat ook gewoon op pad.
Gezelschap lijkt me een goed idee.
Maar ik kan opa geen pasta geven ( dat heeft hij nog nooit van zijn leven gegeten en gaat dat ook niet doen, deed dat zelfs niet tijdens zijn vakantie in Italië).
Gelukkig was er nog eens stevige aardappelschotel van de dag er voor.
Dat met wat appelmoes smaakte hem prima ( al denk ik nog steeds dat de gezelligheid vooral helpt).
En lekkere toetjes.
Dus heb ik op lekker en snel wat nagerechten opgezocht:
https://www.lekkerensimpel.com/lekker-en-simpel/nagerechten/
En probeer ik dagelijks een glaasje voor hem te maken.
Deze was tijdens het etentje hier.
Dat smaakte hem prima, en gaf mij het idee om er dagelijks een glaasje heen te brengen.
Morgen is hij jarig ( hij hoopt 88 te worden), vandaag dus verjaardagsboodschappen en morgen voor visite zorgen.
Ik hoop zo dat een dagje kletsen met allerlei mensen hem uit die vreemde stemming: "ik weet het niet, en het eten smaakt me niet", kan halen.

Hij krijgt 4 maaltijden kant en klaar aan huis, gedeeltelijk omdat wij vaak dingen koken die hem niet aan staan, maar ook omdat hij 's middags eet en zelf de vrijheid wil hebben om te eten wanneer hij dat wil.
En toch...deze vrije dagen ga ik toch maar eens wat ouderwets lekkere dingen maken.
Iemand ideeën?

Vooruit , toch nog dat stukje...
Schoonmaken was iets waar ik me nooit te goed voor voelde.
Natuurlijk viel ik uit tegen de meiden als ze chips en wikkels op pas geveegde vloeren lieten vallen of vuile kleren en natte handdoeken op hun bed smeten.
Maar net als koken was de activiteit van het schoonmaken een bron van simpel genoegen als je er maar niet aan dacht dat het huis onmiddellijk weer vies zou worden of dacht dat het voedsel opgegeten zou worden.

Over ideeën die komen terwijl ze poetste...
Er waren in mijn hoofd al heel wat woorden opgeschreven terwijl ik aan het strijken of dweilen was.
Ik had me vaak afgevraagd of er geen neurologisch verband was tussen de rustige , repetitieve activiteit van je armen die een bezem hanteren of je hand die in een pan roerde, en de ideeën die doorsijpelden en je geest, een fusie tussen fysieke activiteit en en creatieve ontlading.....  

Uit:
Als ik er niet meer ben.
Van Debra Adelaide.


Groetjes , en veel poetsplezier ( voor een fijn thuis),
Franca.


 



10 opmerkingen:

  1. Heerlijk om te lezen weer Franca!

    En wat een zaligheid, soms gewoon even een handwerk zonder na te hoeven denken. Ik vind het gewoon een hartstikke leuke en vooral kleurrijke sjaal worden! Zelf wilde ik ook aan een supersimpel recht toe recht aan project beginnen, maar ja.. moet even wachten tot de arm weer een beetje beter wil worden..

    Mooie dag en groeten aan allen!

    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bedankt voor de tip voor dit boek.
    Schoonmaken lijkt ondankbaar omdat het telkens weer terugkomt. Juist daarom is het wel belangrijk. Hoe fijn is het om in een schoon bed te mogen duiken. Of thuis te komen in een opgeruimd huis. Waar je dingen terug kan vinden.
    Bedankt weer voor de inspiratie. Lekkere ouderwetse Hollandse stamppotten is misschien een idee?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Die sjaal wordt heel mooi! Ik hou van simpele patronen. Breien moet ontspannend zijn. Ik stel me voor dat ik als ik heel oud en rustig ben geworden ga beginnen aan ingewikkelde kant-, kabel-, en inbreipatronen ;-)
    Dat boek klinkt heel boeiend. Natuurlijk is het huishouden belangrijk, een verwaarloosd huishouden voelt niet prettig. In het Engels noemen huisvrouwen zich "homemakers" en dat is volgens mij nu net waar het omdraait, een thuis creëren. Ik poets hier in ons apartementje op Curaçao net zo hard (nou ja, het is een stuk kleiner en leger, dus het is wel minder werk) als in mijn Nederlandse huis. En daardoor voelt het ook als thuis.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lekkere verse spinazie , rode nietjes, sucadelapjes, hachee? Stampotjes met een lekkere ‘vette’ jus?
    Haring, paling? Een makreeltje ?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Craft'nSkills:
    Ik vind al die prachtige moeilijke breiwerkjes geweldig, maar daar kom ik echt ( nog) niet aan toe.
    Het is hier met de verbouwing, zorg voor opa en zo , nu wel erg hectisch.
    Verder moet ik nogal veel doen voor het werk ( cursussen, vergaderingen en zo), waar ook de nodige tijd in gaat.
    Het komt allemaal goed ( zeggen ze).
    Ik wens jou heel veel beterschap, en hoop dat je snel weer kunt breien!
    Nietzomaarzo:
    Stampotten vind hij niet erg bijzonder ( maar we geven ze hem soms wel).
    Gisteren had hij hachee, dat vond hij lekker , met aardappelpuree ( gekookte aardappels vind hij ook niks).
    Ik blijf het boek intrigerend vinden, mooi is het woord niet, maar toch, lezen als je het aan durft.
    Geertrude:
    Ik blijf het me voor houden.Doe zoveel ik kan in huis. Maar vind het nu met de verbouwing lastig.
    Hoop dat snel alles weer wat gewoner gaat worden!
    Simpele dingen breien is fijn.
    Dat maakt je lekker rustig.
    Anoniem: Gisteren maakte ik Hachee voor hem ( en voor de andere mannen rendang, maar dat is te pittig en "vreemd" voor hem).
    Wel heb ik hem er een paar sajoer boontjes bij gegeven, en alles was op!
    Het toetje:
    Een paar flinke eetlepels Griekse yoghurt, wat roomkaas, een paar lepels lemon curd en een zakje vanille suiker.
    Verhoudingen uit de losse pols.
    Maar lekker!
    Onderin kruimels van speculaas, tussen laagje van banaan en een paar zwarte bessen.
    Kocht jongste voor opa ook nog een bus spuit slagroom en het feestje was compleet.
    Die opa boft maar!
    groetjes, Franca.


    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi, dat boek, geeft weer een ander perspectief. Natuurlijk, relaties zijn belangrijk, maar het materiële ook. Dank.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Voor opa: heerlijke boerenkool, zuurkool, erwtensoep, met een lekker stuk rookworst er bij. Mmmmmm comfortfood ouderwetse stijl. Rode kool met aardappels en draadjesvlees, ook heerlijk en passend bij deze tijd.
    Wat lief dat je zo goed voor de mensen om je heen zorgt. Ik wou dat je mijn buurvrouw was. Kwam ik af en toe een bakkie doen en bakte ik wat lekkers voor jou of zeemde een keer je ramen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Franca,
    Deze week stuur ik je post, beloofd, was hier nogal "ingewikkeld" de voorbije tijd....
    sorry,sorry,sorry....!!!
    lieve groet en dikke knuffel!
    Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jezebelle:
    Geen probleem!
    Ik was al bang dat er iets fout gegaan was met de post.
    Ik wacht geduldig af.
    Ook hier is veel gaande, maar het komt uiteindelijk allemaal wel goed.
    Houd goede moed!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. geweldig blogje, fijn dat poetsen zo therapeutisch kan werken he? heel veel succes met de verbouwing...hou vol...en geniet ervan , liefs marion

    BeantwoordenVerwijderen